Αγαπητοί μου αδελφοί,
Στις ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Κάθε μικρή πράξη αγάπης, κάθε σιωπηλή κίνηση προσφοράς, αποτελεί καρπό καρδιών που χτυπούν με φλόγα, με πίστη και με αίσθηση ευθύνης απέναντι στον Θεό και τον αδελφό.
Τις ιερές αυτές ημέρες, καθώς η Εκκλησία μας καλεί να πορευθούμε προς τα Άγια Πάθη του Κυρίου, παρατηρώ με συγκίνηση πρόσωπα που στέκονται διακριτικά και ουσιαστικά δίπλα στους Ιερείς μας. Όχι για να φανούν, αλλά για να στηρίξουν. Άλλος με ένα πανί και ένα καθαριστικό, άλλος πλέκοντας βάγια με ευλάβεια, άλλος στολίζοντας μια λαμπάδα με αγάπη, άλλος φροντίζοντας τα παιδιά στο κατηχητικό ή σκουπίζοντας μια αφανή γωνιά. Κι άλλες, οι σεμνές εθελόντριες κυρίες, μαγειρεύοντας καθημερινά με φροντίδα και αγάπη στο συσσίτιο της Μητροπόλεώς μας, προσφέροντας όχι μόνο φαγητό, αλλά και ελπίδα. Όλοι με μια καρδιά που ξέρει να προσφέρει.
Και σκέφτομαι με ταπείνωση και ευγνωμοσύνη: αυτός ήταν ο σκοπός μου από την αρχή. Να γίνουν οι ενορίες μας ζωντανά κύτταρα προσφοράς.! Χώροι όπου ο καθένας δίνει ό,τι μπορεί με τα χέρια του, με τον λόγο του, με τη σιωπή του. Όχι από υποχρέωση, αλλά από αγάπη. Κι αυτή η αγάπη, η αθόρυβη και ανυπόκριτη, είναι που χτίζει το «εμείς». Το «εμείς» που έχει ανάγκη η Εκκλησία. Το «εμείς» που ζητά ο κόσμος για να έχει ελπίδα, για να βρίσκει νόημα, για να συναντά ξανά τον άνθρωπο.
Συγκινούμαι βαθιά. Διότι αυτό που ζούμε αυτές τις ημέρες δεν είναι μια εξωτερική προετοιμασία.
Είναι μια εσωτερική λειτουργία των ψυχών. Ένα βίωμα αληθινό, εκκλησιαστικό, αναστάσιμο.
Και σας ευχαριστώ. Από καρδιάς.
Καλή Ανάσταση!
Μετὰ θερμών ευχών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΤΡΙΚΚΗΣ, ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ ΚΑΙ ΠΥΛΗΣ Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ