«Χαῖρε Ἐκκλησία Τρίκκης φαιδρῶς, ἔχουσα προστάτας καί πρός Κύριον πρεσβευτάς, πληθύν Ἁγίων, Ποιμένων καί Μαρτύρων».
Ἐάν κάθε μνήμη καί κάθε ἑορτή ἑνός ἁγίου ἀποτελεῖ τόσο γιά τήν ἐπί γῆς στρατευομένη ὅσο καί γιά τήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀφορμή ἀνεκφράστου χαρᾶς καί ἀνεκλαλήτου ἀγαλλιάσεως, ἡ ἡμέρα τῆς Συνάξεως πάντων τῶν ἁγίων, τῶν ἐν ἀσκήσει, μαρτυρίῳ ἤ ὁσίῳ βίῳ διαλαμψάντων καί τῷ Θεῷ εὐαρεστησάντων μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖ ἡμέρα λαμπρά καί πανευφρόσυνο, ἡ ὁποία ὄχι μόνο πληροῖ τήν ψυχή καί τήν καρδία τῶν τιμώντων αὐτούς εὐλαβῶν χριστιανῶν, ἀλλά καί ἀνυψοῖ αὐτούς ἐπ᾽ ὀλίγον ἀπό τῆς γῆς εἰς τόν οὐρανό καί τούς καθιστᾶ ὄντως συμπολίτες τῶν ἁγίων καί οἰκείους τοῦ Θεοῦ, συμπανηγυριστές τῶν ἀγγέλων καί μετόχους τῆς θείας εὐφροσύνης τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ.
Αὐτῆς τῆς οὐρανίου εὐφροσύνης καί τῆς ὑπερκοσμίου ἀγαλλιάσεως ἀξιωθήκαμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς σήμερα κοινωνοί, καί συγχρόνως συμμέτοχοι τῆς χαρᾶς τῶν εὐσεβῶν καί φιλαγίων Τρικκαίων, ὅλων ὑμῶν, τοῦ εὐαγοῦς κλήρου καί τοῦ φιλοθέου λαοῦ τῆς πόλεως καί τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τρίκκης, Γαρδικίου καί Πύλης, οἱ ὁποῖοι κατά χρέος ἀποδίδετε τό δίκαιο ὄφλημα τῆς εὐχαριστίας καί τῆς εὐγνωμοσύνης σας στόν ἱερό σύλλογο τῶν ἁγίων προστατῶν σας καί τῶν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τῆς Μεγαλωσύνης τοῦ Κυρίου διηνεκῶς πρεσβευόντων ἁγίων τῆς τοπικῆς σας Ἐκκλησίας.
Γι᾽ αὐτό καί αἰσθάνομαι βαθυτάτη τήν ἀνάγκη νά ἐκφράσω καί ἐκ προσώπου τοῦ συνιερουργοῦντος καί συμπανηγυρίζοντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κυρίου Πλάτωνος, τήν ὁλοκάρδιο εὐχαριστία καί εὐγνωμοσύνη μας πρός τόν προσφιλῆ καί ἀγαπητό ἐν Κυρίῳ, τόν εὐλαβέστατο καί ἀκούραστο Σεβασμιώτατο ποιμενάρχη σας, τόν Μητροπολίτη Τρίκκης, Γαρδικίου καί Πύλης, κύριο Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο μᾶς προσεκάλεσε φιλαδέλφως νά συνεορτάσουμε καί νά συμπανηγυρίσουμε μαζί του καί μαζί μέ τό εὐλογημένο πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς του Μητροπόλεως, τόν ἱερό κλῆρο καί τούς πιστούς ἄρχοντες τή Σύναξη πάντων τῶν ἐν Τρίκκῃ ἁγίων, ἀλλά καί τιμητικῶς μᾶς παρεχώρησε τή θέση του κατά τίς ἑόρτιες αὐτές λατρευτικές συνάξεις καί ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τῶν ἁγίων.
Πρός αὐτούς, τούς διά τῆς πίστεως, τῆς ἀσκήσεως, τοῦ μαρτυρίου καί τῆς ἐν Χριστῷ διακονίας οἰκειωθέντες τό καθ᾽ ὁμοίωσιν, ἱεράρχες, ὁσίους, ἀσκητές καί νεομάρτυρες, τούς συγκροτοῦντες τόν ἱερό σύλλογο τῶν ἐν Τρίκκῃ ἁγίων καί ἀποτελούντων τήν «θείαν παρεμβολήν» στήν πόλη αὐτή, ἀποδίδουμε ἐκ βάθους καρδίας τήν ὀφειλόμενη εὐχαριστία, διότι ἡ Σύναξή τους προσφέρει καί σέ μᾶς ἀφορμή ἐνθέου συνάξεως, ἀλλά καί πνευματικῆς ἀνασυντάξεως.
Διότι τί ἄλλο εἶναι κατ᾽ οὐσίαν οἱ ἑορτές τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας παρά ἀφορμές καί εὐκαιρίες νά ἀναθεωρήσουμε, κατά τόν πρωτοκορυφαῖο καί οὐρανοβάμονα ἀπόστολο Παῦλο, «τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς» τους, ἀλλά καί νά ἀναθεωρήσουμε τήν ἔκβαση καί τῆς δικῆς μας ζωῆς, γιά νά ἐξετάσουμε σέ τί ὑστεροῦμε ἀπό τή δική τους ζωή, ποιές εἶναι οἱ ἐλλείψεις μας, τί ἄλλο θά μπορούσαμε καί θά ἔπρεπε νά κάνουμε, ὥστε νά ἐπιτύχουμε καί ἐμεῖς τόν στόχο, τόν ὁποῖο ἐπέτυχαν καί ἐκεῖνοι, ὥστε νά τρέξουμε τόν προκείμενο ἀγώνα τῆς ζωῆς μας, ὄχι εἰκῆ καί ὡς ἔτυχε, ἀλλά ἀγωνιζόμενοι νομίμως καί «ἀφορῶντες» διαρκῶς «εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν».
Καί εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖα καί ἀπαραίτητα καί τά δύο αὐτά στοιχεῖα, ὁ ἀγώνας δηλαδή σύμφωνα μέ τούς κανόνες, τούς ὁποίους ἔχει θεσπίσει ὁ ἀγωνοθέτης καί ἀθλοθέτης Θεός, ἀλλά καί ἡ προσήλωσή μας στό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ μας, προκειμένου νά ἐπιτύχουμε καί ἐμεῖς τόν κοινό στόχο ὅλων τῶν πιστῶν, δηλαδή τήν ἁγιότητα, καί τήν ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό, τόν ὁποῖο ἐπέτυχαν καί οἱ ἐν Τρίκκῃ διαλάμψαντες καί τιμώμενοι σήμερα ἅγιοι.
Ἄλλωστε οἱ δεκαέξι ἅγιοι προστάτες σας, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν σέ διαφορετικές χρονικές περιόδους καί ὑπό διαφορετικές συνθῆκες, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν οὔτε κοινή καταγωγή οὔτε ὁμοιότητες στήν προσωπικότητα καί τόν χαρακτήρα, τήν παιδεία καί τή μόρφωση, τό ἐπάγγελμα καί τήν ἐπίγεια διαδρομή, ἀποτελοῦν ἀδιαμφισβήτητη ἀπόδειξη ὅτι ἡ ἁγιότητα, τήν ὁποία ἐπέτυχαν, δέν εἶναι κλήση καί προνόμιο ὀλίγων μόνον ἤ ἐκλεκτῶν, ἀλλά εἶναι χάρις Θεοῦ, ἡ ὁποία κατακτᾶται διά τοῦ ἀγῶνος καί τῆς προσπαθείας τοῦ πιστοῦ, καί ἐκ παραλλήλου διά τῆς συνεχοῦς ἐκζητήσεώς της ἀπό τόν δοτῆρα παντός ἀγαθοῦ Κύριο.
Διότι δέν θά εἶχε νόημα ἡ τιμή τῶν ἁγίων, ἐάν οἱ ἀγῶνες καί τά πνευματικά τους κατορθώματα, οἱ κόποι καί τά μαρτύριά τους, τά πολυώδυνα βάσανα τά ὁποῖα ὑπέστησαν καί ὑπέμειναν, ἦταν ἁπλῶς ἕνα μουσειακό εἶδος, ἦταν κάτι τό ὁποῖο θά μπορούσαμε μόνο νά θαυμάζουμε, ἀλλά δέν θά μπορούσαμε νά μιμηθοῦμε καί νά οἰκειοποιηθοῦμε. Τότε θά ἀρκοῦσε νά τούς τιμούσαμε ἐφάπαξ καί δέν θά ὑπῆρχε λόγος νά τούς ἑορτάζουμε καί νά τούς γεραίρουμε ἐτησίως «ὕμνοις καί ᾠδαῖς», οὔτε νά μνημονεύουμε τούς λόγους καί τά κατορθώματά τους.
Γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ὅμως οἱ ἅγιοί της δέν εἶναι ἁπλῶς πρόσωπα ἱστορικά, ἥρωες τῆς πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι πατέρες καί ἀδελφοί μας, μέλη ἐκλεκτά τῆς ἐν οὐρανοῖς Ἐκκλησίας τῶν πρωτοτόκων, μέ τούς ὁποίους ἑνούμεθα στήν προσευχή καί στή θεία λατρεία, τούς ὁποίους ἐπικαλούμεθα καί οἱ ὁποῖοι μᾶς προστατεύουν.
Εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι μᾶς ὑπενθυμίζουν ποιός θά πρέπει νά εἶναι ὁ δικός μας καθημερινός ἀγώνας καί ὁ μόνιμος στόχος, ἀλλά καί μεσιτεύουν στόν Θεό γιά τήν ἐπιτυχία μας. Εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἀντιλαμβάνονται τίς δυσκολίες μας, ἀλλά καί αὐτοί οἱ ὁποῖοι μέ τή ζωή τους καί μέ ὅσα ὑπέμειναν γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, παρακινοῦν καί ἐμᾶς νά συνεχίζουμε τόν ἀγώνα καί νά τηροῦμε τίς προϋποθέσεις τίς ὁποῖες προανέφερα. Διότι στόν σύγχρονο κόσμο, στόν ὁποῖο ζοῦμε, ὑπάρχουν ἄνθρωποι «πονηροί καί γόητες», «πλανῶντες καί πλανώμενοι», οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν ὅτι ἀρκεῖ μία πίστη, ὅπως τήν αἰσθάνεται ὁ καθένας ἤ ὅπως βολεύει τόν καθένα, καί ὅλα τά ὑπόλοιπα εἶναι ἀσήμαντες λεπτομέρειες ἤ μάταιες τυπολατρεῖες.
Ὅπως ὅμως δέν ὑπάρχει κανένας ἀγώνας καί κανένα ἄθλημα, στό ὁποῖο νά μήν ὑπάρχουν προδιαγραφές καί κανόνες, τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τόν ἀγώνα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
«Οὐδείς στεφανοῦται, ἐάν μήν νομίμως ἀθλήσῃ», ἐάν δηλαδή δέν ἀγωνισθεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία μέ ὁδηγό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐκφραζόμενο διά τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς ζωῆς τῶν ἁγίων.
Καί ὅπως κάθε ἀθλητής πρέπει νά ἔχει προσηλωμένο τόν νοῦ καί τό βλέμμα του στόν στόχο καί τόν σκοπό του, τό ἴδιο πρέπει νά κάνουμε καί ἐμεῖς, ἔχοντας ὡς στόχο καί σκοπό τοῦ ἀγῶνος μας Αὐτόν ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τόν καθοδηγητή μας, Αὐτόν τοῦ ὁποίου ἡ χάρη μᾶς εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητη γιά νά συνεχίσουμε, Αὐτόν ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ ἐγγύηση τῆς σωτηρίας μας, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, χάριν τοῦ ὁποίου καί πάντες οἱ ἐν Τρίκκῃ ἅγιοι ἀγωνίσθηκαν καί ἐμαρτύρησαν καί γιά τήν ἀγάπη του θυσιάσθηκαν ψυχῇ τε καί σώματι, ὥστε νά εὐφραίνονται τώρα πλησίον του, ἀπολαμβάνοντας τήν ἀνέκφραστη ἡδονή τῶν θεωρούντων τό ἄρρητο κάλλος τοῦ θεανδρικοῦ του προσώπου.
Αὐτοί ἀποτελοῦν καί γιά σᾶς καί γιά ὅλους μας φωτεινούς ὁδοδεῖκτες, σημεῖα ἀναφορᾶς, μεσίτες καί πρεσβευτές, συμπαραστάτες καί βοηθούς στήν πορεία μας γιά τή συνάντησή μας μέ τόν Χριστό.
Αὐτοί, οἱ ὁποῖοι μέ ποικίλους τρόπους ἐπέτυχαν τόν σκοπό τῆς ζωῆς τους, δίδοντας τή μαρτυρία τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης στόν Χριστό, καί οὐράνωσαν τή γῆ τῶν Τρικκαίων καί οὐρανώνουν καί τίς ψυχές ὅσων «καυχώμενοι ἐν Κυρίῳ» γιά τά πνευματικά τους κατορθώματα καί ἐπικαλούμενοι τίς πρεσβεῖες τους, ἀγωνίζονται νά βαδίσουν στά ἴχνη τους.
Αὐτῶν τίς θεοπειθεῖς πρεσβεῖες καί τή μεσιτεία ἐπικαλοῦμαι ταπεινά γιά ὅλους σας, ὥστε νά ὁδηγηθοῦμε καί ἐμεῖς διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στήν ἁγιότητα, στόν μόνο ἀληθινό σκοπό τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, ἔστω καί ἐάν συχνά τόν ξεχνοῦμε καί τόν λησμονοῦμε μέσα στή δίνη τῶν βιοτικῶν μεριμνῶν καί τόν κυκεώνα τοῦ συγχρόνου κόσμου.
Εὐχαριστώντας γιά μία ἀκόμη φορά τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη σας, τόν Ἅγιο Τρίκκης, Γαρδικίου καί Πύλης κύριο Χρυσόστομο, ἀγαπητό καί πολυφίλητο ἀδελφό, διά τήν εὐγενῆ καί ἀδελφική πρόσκλησή του, εὔχομαι ὁλοκαρδίως καί ταπεινῶς οἱ εὐχές καί οἱ πρεσβεῖες πάντων τῶν ἐν Τρίκκῃ ἁγίων, ὁσίων, πατέρων, μαρτύρων καί νεομαρτύρων, τούς ὁποίους τιμᾶ καί εὐλαβεῖται, νά τόν χαριτώνουν, νά τόν ἐνισχύουν, νά τόν ἐνδυναμώνουν στή διακονία του, νά τόν σοφίζουν καί νά τόν κρατύνουν, ὥστε νά συνεχίσει νά ποιμαίνει τόν εὐλογημένο λαό τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως θεοφιλῶς καί θεαρέστως, ὅπως καί μέχρι σήμερα, καί νά ἀποτελεῖ διά τῆς ζωῆς καί διά τῶν λόγων του πρότυπο καί γιά τούς ἱερεῖς ἀλλά καί γιά τό εὐσεβές πλήρωμα τῆς ἐπαρχίας του πρός ἁγιασμό καί σωτηρία τῶν ψυχῶν τους ἀλλά καί πρός δόξαν καί ἔπαινον τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐνδοξαζομένου ἐν τοῖς ἁγίοις».
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ