Κυριακή των Απόκρεω η σημερινή, αγαπητέ αναγνώστη, και εμείς θα συνεχίσουμε την παράθεση αποσπασμάτων από το Συναξάρι της σημερινής ημέρας.
«Την ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας οι θείοι Πατέρες μας την τοποθέτησαν μετά από τις παραβολές του Τελώνου και Φαρισαίου και του Ασώτου. Κι αυτό για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση κι αρχίσει κάποιος να ζει με αμέλεια, βλέποντας τη φιλανθρωπία του Θεού σ’ εκείνες τις δύο παραβολές… Όρισαν, λοιπόν, εδώ αυτή τη φοβερή ήμερα, ώστε με το θάνατο και τα βάσανα που πρόκειται να υποφέρουν οι ασεβείς, να συγκλονίσουν εκείνους που ζουν με αμέλεια και να τους επαναφέρουν στο δρόμο της αρετής. Σκοπός τους ήταν να μην ενθαρρύνονται μόνο με το ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος, αλλά να βλέπουν ότι ταυτόχρονα είναι και δίκαιος και ότι αποδίδει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του. Άλλωστε, αφού προηγήθηκε η μέρα που ήταν αφιερωμένη στις ψυχές των κεκοιμημένων, έπρεπε να ακολουθήσει κι ο Κριτής. Κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, η παρούσα εορτή αποτελεί το τέλος όλων των άλλων, γιατί η Κρίση και η Δευτέρα Παρουσία θα είναι το τελευταίο από τα ανθρώπινα γεγονότα.
Παράλληλα πρέπει να έχουμε κατά νουν ότι την επόμενη Κυριακή οι άγιοι Πατέρες μας θα μας καλέσουν να θυμηθούμε τη δημιουργία του κόσμου και την εξορία του Αδάμ από τον Παράδεισο. Επειδή, λοιπόν, η σημερινή εορτή μας υπενθυμίζει το τέλος όλων των δραστηριοτήτων και πράξεών μας και το τέλος όλου του κόσμου, την έβαλαν, καθώς νομίζω, την ημέρα της Απόκρεω για να καταστείλουν με το φόβο της Δευτέρας Παρουσίας την ξέφρενη απόλαυση και την πολυφαγία, παρακινώντας συνάμα όλους μας στην έμπρακτη αγάπη για τον πλησίον. Επιπλέον, επειδή η απόλαυση μας έβγαλε από τον Παράδεισο και τώρα είμαστε υπό κατάραν και πρόκειται να κριθούμε, γι’ αυτό μπαίνει σε ανάμνηση όλων αυτών η σημερινή ημέρα, για να μας θυμίζει την Κρίση αυτή τη μεγάλη της Δευτέρας Παρουσίας και ότι πρόκειται την άλλη Κυριακή στο πρόσωπο του Αδάμ να διωχθούμε κι εμείς από τον Παράδεισο, μέχρις ότου έλθη ο Χριστός και μας επαναφέρει στη Βασιλεία Του.
Λέγεται Δευτέρα Παρουσία για να ξεχωρίζει από την πρώτη, τότε δηλ. που ήλθε σωματικώς ο Χριστός, ήρεμα και χωρίς δόξα. Τώρα θα έλθει με τρόπο τόσο θαυμαστό, που δε θα τον χωράει ο νους του ανθρώπου. Θα έλθει και πάλι με σώμα, για να αντιληφθούν όλοι ότι είναι Αυτός που είχε έρθει προηγουμένως κι έσωσε το ανθρώπινο γένος. Και πρόκειται να το κρίνει για το αν φύλαξε καλά όλα όσα του δίδαξε και του εμπιστεύθηκε. Θα έλθει όμως τώρα με υπερβολική λαμπρότητα.
Πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία Του δεν το γνωρίζει κανένας. Αυτό ο Κύριος το κράτησε μυστικό ακόμα κι από τους Αποστόλους. Βεβαία, μας φανέρωσε ορισμένα σημάδια που θα προηγηθούν, τα όποια κάποιοι από τους αγίους ανέπτυξαν περισσότερο…
Θα γίνει ξαφνικά, όπως η αστραπή στον ουρανό… Τότε ο Κύριος με ένα λόγο Του θα διαχωρίσει τους δικαίους από τους αμαρτωλούς, κι όσοι έπραξαν τα αγαθά στη ζωή τους θα πάνε στην αιώνια ζωή, ενώ οι αμαρτωλοί θα μεταφερθούν στην αιωνία βάσανο, η οποία δε θα έχει ποτέ τελειωμό.
Πρέπει δε να ξέρουμε ότι τότε δε θα μας ζητήσει ο Θεός ούτε νηστεία, ούτε γυμνότητα και σωματική κακοπάθεια, ούτε θα μας ρωτήσει αν κάναμε θαύματα. Ναι μεν αυτά είναι καλά, όμως υπάρχουν κι άλλα πολύ ανώτερα, όπως η ελεημοσύνη και το να συμπάσχουμε με τον πλησίον μας…
Αυτά όλα, βέβαια, τα δέχεται η Εκκλησία με επισημότητα και θεωρεί ότι τρυφή και απόλαυση στη Βασιλεία των Ουρανών είναι η συναναστροφή των αγίων με το Θεό, ο διαρκής φωτισμός τους και η πνευματική τους άνοδος. Τιμωρία δε και σκοτάδι και όλα τα σχετικά θεωρεί ότι είναι η απομάκρυνση από το Θεό και το εσωτερικό μαρτύριο από τις τύψεις της συνειδήσεως, γιατί θα σκέπτονται πως από αμέλεια και για μία πρόσκαιρη απόλαυση στερήθηκαν το φως της θεϊκής ελλάμψεως.» Αμήν.
Διαλεχτός