Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Φιλαδελφείας κ. Μελίτων, Περισπούδαστε ἀρχιθύτα τῆς Κωνσταντινοπολίτιδος Ἐκκλησίας, τοῦ περατολαμποῦς Φαναρίου τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Φθιώτιδος, γεραρὲ πηδαλιοῦχε τῆς θεοσώστου ταύτης Μητροπόλεως καὶ τετιμημένε ἐν ἀδελφοῖς συνεπισκόποις τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας κ. Συμεών.
Περιπατήσαντες τὴν αὐχμηρὰν καὶ πένθιμον ὀδὸν τῆς πρώτης τῶν Νηστειῶν ἑβδομάδος, καὶ μὲ τὸν ἀβάσταχτο πόνο καὶ τὸ ἐπιπλέον πένθος τῆς βάρβαρης καὶ αἰφνιδίου ἐκδημίας τῶν ἀδελφῶν μας στὸ σιδηροδρομικὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν νὰ βαραίνει τὸν ἀγῶνα μας περαιτέρω, γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν ὁποίων, καὶ τὴν ἀνακούφιση τοῦ πόνου τῶν οἰκείων τους, ἂς παρακαλέσουμε τὸν φιλάνθρωπο Θεό. Μετὰ δὲ τὸν κόπο τοῦ Τριημέρου καὶ τῆς ὑπόλοιπης νηστείας ἤδη φτάσαμε τὴν πρώτη Ὄαση στὰ προπύλαια τῆς ὁποίας βρισκόμαστε σήμερα ἑορτάζοντες τοὺς Ἁγίους Θεοδώρους καὶ ψάλλοντας τὰ Χαῖρε στὴν Ὑπερένδοξο Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ Μητέρα ὅλων μας.
Ἐδῶ στὴν εὐλογημένη Μητρόπολη τῆς Φθιώτιδος καὶ τὴν ἐπαρχία τῆς Λοκρίδος στὴν ὄμορφη καὶ ἱστορικὴ Ἀταλάντη τὴν ἕδρα τῆς πάλαι ποτὲ διαλαμψάσης ἐπισκοπῆς Ταλαντίου καὶ στὸν περικαλλῆ καὶ ἱστορικὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Θεοδώρων κατὸπιν προσκλήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου σας κ. Συμεών, ὁ ὁποῖος τυγχάνει ἄριστος ποιμήν, ἀνύστακτος καὶ ἄγρυπνος φρουρὸς τῆς πνευματικῆς σας προκοπῆς, ἀεικίνητος καὶ δραστήριος σὲ ὅλο τὸ εὖρος τῆς ἐπισκοπικῆς του εὐθύνης ἤλθαμε καὶ ἐμεῖς προσκυνητὲς τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐκχέεται ἄφθονη ἀπὸ τὶς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων Θεοδώρων, νὰ μετέχουμε στὴν δική σας ἑορτὴ καὶ Πανήγυρη καὶ νὰ λάβουμε τὰ πνευματικὰ δῶρα τῶν Ἁγίων ὡς πολύτιμα ὅπλα γιὰ τὸ στάδιο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.
Ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου, ὅπως μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας στὸ πρῶτο Σάββατο τῶν Νηστειῶν, ἀποδεικνύει τὸ πόσο λαοφιλὴς Ἅγιος εἶναι ὁ Ἅγιος Θεόδωρος, ἀφοῦ ἡ ἑορτή του εἶναι ἡ ἀρχαιότερη σταθερὴ ἑορτὴ ποὺ μεταφέρθηκε στὸν κύκλο τοῦ κινητοῦ ἑορτολογίου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὁ πένθιμος καὶ νεκρώσιμος χαρακτῆρας τοῦ Σαββάτου μετατρέπεται σὲ ἑορτὴ καὶ Πανήγυρη. Μόνο τὸ Σάββατο αὐτὸ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου καὶ τὸ Σάββατο τοῦ Ἀκαθίστου Ύμνου πρὸς τὴν Θεοτόκο εἶναι ἑορτάσιμα Σάββατα μέσα στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Μάλιστα οἱ ὕμνοι τῆς ἑορτῆς δίνουν τὸν πανηγυρικὸ τὸνο τῆς ἡμέρας καὶ τὸν χαρακτῆρα τῆς ξεκούρασης ἀπὸ τὸν κόπο τῆς νηστείας, ἐπιπλέον δὲ τὴν ἐνατένιση τῆς Ἀναστάσεως.
Πανήγυρη λοιπόν, ἀδελφοί μου, λαμπρὰ καὶ εὐφρόσυνη ἡ σημερινὴ κατὰ τὴν ὁποία ἑορτάζουμε τὴν μνήμη τοῦ διὰ Κολύβων Θαύματος τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου. Μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ γινόμαστε μάρτυρες μιᾶς ἄλλης πραγματικότητας τῆς δύναμης τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Του νὰ παρεμβαίνουν στὶς ζωές μας καὶ νὰ μᾶς λυτρώνουν καὶ νὰ μᾶς σκέπουν καὶ νὰ μᾶς φρουροῦν. Αὐτὴν τὴν ἀλήθεια γιορτάζουμε σήμερα ἐνθυμούμενοι τὴν μεγάλη θαυματουργικὴ παρέμβαση τοῦ μάρτυρος τοῦ Χριστοῦ Ἁγίου Θεοδώρου 1600 καὶ πλέον χρόνια πρίν, ὅταν ἐκεῖνος διεφύλαξε τοὺς πιστούς ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς μιαροφαγίας. Ὅπως μᾶς διασώζει ὁ Νεκτάριος Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης διέταξε νὰ ραντιστοῦν μὲ αἷμα εἰδωλοθύτων ὅλα τὰ προϊόντα τῆςἀγορᾶς θέλοντας νὰ μολύνει τὴν πρώτη ἑβδομάδα τῶν νηστειῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὡστὸσο βρῆκε ἀντίπαλο τῆς πονηρίας του τὸν Μάρτυρα Θεόδωρο, ὁ ὁποῖος φάνηκε σὲ ὅραμα στὸν ἀρχιεπίσκοπο Εὐδόξιο, τοῦ ἀπεκάλυψε τὸ σχέδιο τοῦ Ἰουλιανοῦ καὶ τὸν συμβούλεψε νὰ παρασκευάσει κόλλυβα καὶ νὰ τὰ μοιράσει στοὺς κατοίκους τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὥστε νὰ μὴν ἀγοράσουν τρόφιμα ἀπὸ τὴν ἀγορά. Ἔτσι καθιερώνεται ἡ σημερινὴ ἑορτὴ στὸ κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας στὰ βὰθη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, μιὰ ἑορτὴ ποὺ κάνει φανερὴ τὴν ζωντανὴ παρουσία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας διὰ τῆς Χάριστος καὶ τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν ζωὴ τῶν πιστῶν.
Σήμερα Πανηγυρίζουμε γιὰ τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ. Τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ στοχαστοῦμε τὶς δωρεὲς τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας καὶ νὰ βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα.
Τὸ πρῶτο καὶ σημαντικότερο δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ὕπαρξή του. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ἔχει «τὸ εἶναι δεδανεισμένον». Ἡ ζωή του ὁλόκληρη καὶ κάθε ἀγαθὸ ποὺ τὴν χαρακτηρίζει εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ.
Ἄλλο μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ εἰκόνα Του. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ αὐτὸ εἶναι τεράστια δωρεά. Κάνει τὸν κτιστὸ καὶ ὑλικὸ ἄνθρωπο μέτοχο τῆς θεότητας.
Ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν ἀποστασία τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεὸς δὲν τὸν ἐγκαταλείπει. Τοῦ κάνει δῶρο τὸν ἑαυτό του καὶ τοῦ χαρίζει τὴν σωτηρία δωρεὰν γενόμενος ἄνθρωπος, ἀναλαμβάνοντας τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας στὸν σταυρό, νικώντας τὸν θάνατό μας μὲ τὴν ἀνάστασή Του καὶ κάνοντάς μας δυνάμει κομμάτια τῆς θεότητάς Του !
Ἄν προσπαθούσαμε νὰ ἀπαριθμήσουμε τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ στὸν κάθε ἄνθρωπο, δὲν θὰ ἀρκοῦσαν ἄπειρες ὁμιλίες γιὰ νὰ σκιαγραφήσουν τὸ μέγεθος τῆς δωρεᾶς. Καὶ τὸ μεγαλύτερο μυστήριο εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς δεν ἀδικεῖ κανέναν. Δίνει τὶς δωρεές Του ἀνεξαιρέτως σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. «Ἀνατέλλει τὸν ἥλιον ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους». Δωρίζει τὰ χαρίσματά του σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους εἴτε τὸν πιστεύουν εἴτε ὄχι, εἴτε τὸν προσκυνοῦν εἴτε ὄχι, εἴτε τὰ χρησιμοποιοῦν γιὰ τὸ ἀγαθὸ εἴτε τὰ σπαταλοῦν στὸ πονηρὸ καὶ στὴν ἁμαρτία.
Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἐμεῖς θὰ χρησιμοποιήσουμε τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ παράγει ἀξίες ἤ ἀπαξίες, ἀρετὲς ἢ κακίες, ὀμορφιὰ ἤ ἀσχήμια, φῶς ἤ σκοτάδι! Στὸ δικό μας χέρι βρίσκεται καὶ ἡ σωτηρία μας, τὴν ὁποία δωρίζει ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ ἡ απώλεια, τὴν ὁποία ἐμεῖς ἐπιλέγουμε, καὶ ἡ ζωὴ κοντά Του, μέσα στὸν πατρικό Του κόλπο καὶ ἡ ζωὴ μακριά Του στὴν χώρα τῆς ἀπωλείας καὶ τοῦ θανάτου.
Σήμερα ἔχουμε μπροστὰ στὰ μάτια μας ὡς ἀφορμὲς πανηγύρεως τὰ πρόσωπα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου. Καὶ ποιό εἶναι τὸ κοινό τους χαρακτηριστικὸ; Ὅτι ἀμφότεροι ἔλαβαν τὶς δωρεὲς τοῦ Θεοῦ, τὶς ἐξετίμησαν, τὶς αἰσθάνθηκαν ὡς δωρεὲς ἀπέραντης ἀγάπης καὶ μὲ φιλότιμο καὶ αὐταπάρνηση ἐπέστρεψαν τὰ δῶρα αὐτὰ μαζὶ μὲ τὶς δωρισμένες ὑπάρξεις τους στὸν Παντοκράτορα Θεό, γιὰ νὰ λάβουν ὡς μεγαλύτερο δῶρο τὴν αἰώνια ζωὴ μέσα στὴν λάμψη τοῦ Προσώπου Του, δοξασμένοι ἀπὸ γενεὲς γενεῶν ἀνθρώπων! Ὄντως καλὸ ἦταν τὸ ἐμπόρευμά τους, ὅπως ὑμνογραφεῖ ὁ ποιητῆς, διότι ἀντάλλαξαν τὸν φθαρτὸ βίο μὲ τὴν ἄφθαρτη βασιλεία, τὴν φτώχεια τοῦ κακοῦ μὲ τὸν πλοῦτο τοῦ Ἀγαθοῦ Θεοῦ!
Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ κοσμοσώτειρα, ἡ λαμπρὴ παρθένος καὶ μητέρα τοῦ Χριστοῦ, ἡ πάντων ἁγιωτέρα καὶ «αἰτία τῆς τῶν πάντων Θεώσεως» ἀξιώθηκε ὅλων αὐτῶν τῶν μεγάλων δωρεῶν, ὄχι διότι ὁ Θεὸς εἶναι προσωπολήπτης καὶ τὴν ἀγάπησε παραπάνω ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἄνθρώπους, οὔτε ὡς ἔτυχε, ὅπως ὑποστηρίζουν πολλοὶ ναυαγισμένοι περὶ τὴν πίστην, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀγάπη ποὺ αὐτὴ ἔδειξε πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν θυσία τῆς ζωῆς της ὑπὲρ τοῦ Θεοῦ! Μὲ τὰ λόγια «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου γένοιτὸ μοι κατὰ τὸ ρῆμα Σου» ἡ Παναγία ἐπισφραγίζει ὅλην τὴν προηγούμενη βιοτὴ της, ὅλο τὸ ἀσκητικὸ μαρτύριο κατὰ τοῦ διαβόλου καὶ τὴν πλήρη ἀφοσίωσή της στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ὁμοίως καὶ ὁ Μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Θεόδωρος μὲ τὴν ἀπάρνηση τῶν κοσμικῶν ἀξιωμάτων καὶ τῆς τιμῆς τοῦ φθαρτοῦ βασιλέως, καὶ τὴν ἔκχυση τῶν αἱμάτων του ὑπὲρ τοῦ Ἀθανάτου καὶ μόνου Βασίλεως τῶν βασιλέων Χριστοῦ ἀνταπέδωσε τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ στὸν Θεὸ καὶ γεύεται τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων!
Ἡ Θεοτὸκος ἀναφωνεῖ τὸ «ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαὶ» καὶ ὁ Ἅγιος Μεγάλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Θεόδωρος ἀκούει τὸ «εὖ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὁλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σὲ καταστήσω, εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰ τοῦ Κυρίου σου». Καὶ ἐμεῖς σήμερα, ἐξαἰτίας τους, λαμβάνουμε ἀφορμὴ πανηγύρεως, παύσης τοῦ πένθους, ποὺ ὁ καιρὸς τῶν νηστειῶν ἐπιβάλλει γιὰ τὶς ἁματίες μας, καὶ ἀρχὴ ὕμνων καὶ δοξολογιῶν γιὰ τὴν μεγαλοσύνη τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν φίλων Του, τῶν Ἁγίων !
Ἰδοὺ ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοὶ τὰ πρότυπα τῆς ζωῆς μας! Ἰδοὺ ὁ τρὸπος τῆς ζωῆς ποὺ ἀπαθανατίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κάνει πολίτη τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ! Ἂς ἀκούσει τὰ λόγια αὐτὰ ἡ νεολαία μας καὶ ἀς ἀφήσει τὸν βίο τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς δαπανήσεως τοῦ δώρου τῆς ζωῆς στὴν φθορὰ καὶ στὴν ἁμαρτία. Ἂς ἀγαπήσουν οἱ νέοι μας τὸν Χριστὸ καὶ ἂς μιμηθοῦν τοὺς Ἁγίους καὶ ὄχι τὰ πρότυπα ποὺ ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι τοὺς προσφέρουμε μὲ τὶς ἀστοχίες μας, γιὰ νὰ γίνουν ἐν τέλει καὶ αὐτοὶ πρότυπα τῶν Ἁγίων καὶ νὰ μὴν φοβοῦνται τὸν θάνατο! Ἂς τὰ ἀκούσουμε οἱ μεγαλύτεροι καὶ ἂς μεταμορφώσουμε τὶς ζωές μας μὲ ἔργα μετανοίας καὶ σωτηρίας. Ἂς τὰ ἀκούσουν οἱ ἄρχοντες καὶ ἂς ἐργαστοῦν τὴν ἀρετὴ καὶ ἂς προάξουν τὸ ἄριστον, γιὰ νὰ ἑνώσουν τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ παράξουν κοινωνίες ἐμπνευσμένες ἀπὸ τὸ φιλότιμο, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀλληλεγγύη τοῦ Εὐαγγελίου.
Τί κερδίζουν ἄραγε ὅσοι καταδαπανοῦν τὴν ζωή τους στὴν ἀσωτία, τὴν κρεπάλη, τὶς βιωτικὲς μέριμνες καὶ τὴν ἐν γένει ζωὴ μακριὰ ἀπὸ τὸ ἀγαθὸ; Πλοῦτο; Μὰ θὰ τὸν καταφᾶνε καὶ θὰ τὸν σπαταλήσουν ἄλλοι καὶ ὄχι οἱ ἴδιοι. Ἡδονὲς καὶ καλοπέραση; Μὰ αὐτὰ θὰ τελειώσουν στὸν τάφο μὲ τὸν θάνατο τοῦ σώματος. Δόξα καὶ τιμή, φήμη καὶ ἀναγνωρισιμότητα; Μὰ αὐτὰ θὰ ξεχαστοῦν μέσα στὴν λήθη τοῦ πανδαμάτορος χρόνου. Μόνον ἀπώλεια καὶ θανάτο ἀποπνέει ἡ ζωή, ὅταν τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ ἐπιλέγει ὁ ἄνθρωπος νὰ τὰ σπαταλίσει στὴν γῆ παρὰ νὰ τὰ θησαυρίσει στὸν οὐρανὸ.
Ὡστόσο, μόνον κέρδη καὶ δῶρα ἐπὶ δώρων ἐγγυᾶται ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, ἀκόμη καὶ ἀν περνᾶ μέσα ἀπὸ κόπους καὶ πόνους, θυσίες καὶ ἀγῶνες γιὰ τὸ ἀγαθό. Τὴν ἀδοξία καὶ τὴν ταπείνωση διαδέχεται ἡ αἰώνια δόξα, τὴν πτωχεία καὶ τὴν στέρηση ὁ πλοῦτος καὶ ἡ αἰώνια ἀπόλαυση! Τέλος τὸν θάνατο καὶ τὸν τάφο, ἡ αἰώνια ζωὴ ἐν Χριστῷ. Θέλει ἀνδρεία, ἐλπίδα καὶ πίστη ἡ νίκη κατὰ τοῦ κακοῦ, καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸ Φῶς! Ὅμως παράγει ἀθάνατους ἀνθρώπους, ἱκανοὺς νὰ τοὺς μακαρίζουν οἱ γενεὲς τῶν ἀνθρώπων γιὰ χιλιετίες! Ἱκανοὺς ἀκόμη νὰ παρεμβαίνουν στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς θαυματουργίες τους χιλιάδες χρόνια μετὰ τὴν κοίμησή τους, ὡς ζωντανοὶ ἐν Χριστῷ! Ἂν ἀκολουθήσουμε τὴν προτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἐμεῖς, καὶ τιμήσουμε τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου μὲ μίμηση τῆς ζωῆς του, τότε τὸν πόνο καὶ τὴν θλίψη, τὴν στενοχωρία καὶ τὸν κὸπο θὰ τὰ διαδεχθεῖ ἡ χαρὰ καὶ ἡ ἀγαλίαση, ἡ ἀνάπαυση καὶ ἡ εὐλογημένη εὐρυχωρία τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας μὲ ἀγῶνα νὰ διέλθουμε τὸ ὑπόλοιπο στάδιο τῆς νηστείας, καὶ νὰ λάμψει στὸ τέλος τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στὶς ψυχὲς ὅλων μας.
Εὐχαριστῶ τὸν πολυσέβαστο Μητροπολίτη σας, τοῦ ὁποίου ἡ γέμουσα ἀγάπης καρδία καὶ τὰ φιλάδελφά του αἰσθήματα μὲ κατέστησαν κοινωνὸ τῆς λατρευτικῆς σας κοινότητας! Θέλω νὰ ἐκφράσω ἀπὸ τὸ βῆμα αὐτὸ τὸν θαυμασμὸ καὶ τὴν ἐκτίμησή μου στὸ πρόσωπό του, στὸ ὁποῖο ἀναγνωρίζω ἕναν ἀκάματο ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἕναν ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας μὲ πνεῦμα αὐτοθυσίας καὶ αὐτοπροσφορᾶς. Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ τοῦ χαρίζει ἔτη πολλὰ ποιμαντορίας καὶ ἀρχιερατικῆς διακονίας !
«Σαββατίσωμεν ἄνθρωποι σήμερον, ἐκ τῶν κόπων τῶν χθὲς καταπαύοντες, διὰ τὸν εὐλογήσαντα τὴν παροῦσαν ἡμέραν, τῇ καταπαύσει καὶ τῇ νῦν πανηγύρει τοῦ Μάρτυρος». Αμὴν !
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ